Een consensus bereiken op de blockchain kan erg verwarrend zijn. Zelfs het veelgebruikte Proof-of-Work (PoW) concept is voor veel mensen niet echt goed te begrijpen. Naast deze manier om een consensus te bereiken en dingen op het netwerk te valideren, zijn er nog meer talloze opties. Een aantal voorbeelden zijn: Proof of Work, Proof of Stake, Proof of Burn en Proof of Anything.
Tegenwoordig wordt ook Proof-of-Authority veel ingezet. In deze blog bekijken we in het kort wat het dit precies is en hoe het werkt.
Het Proof-of-Authority concept
Vergeleken met Proof-of-Work, dat afhankelijk is van minen, of Proof-of-Stake, dat afhankelijk is van gebruikers die coins houden in een wallet, is Proof-of-Authority volledig anders. Proof-of-Authority is een algoritme dat is ontstaan uit een aantal blockchain projecten. Het heeft snelle transacties vergeleken met Bitcoin.
In het Proof-of-Authority concept worden transacties gevalideerd door goedgekeurde accounts. Gebruikers worden ook wel in het Engels de “validators” genoemd. Het is een populair concept bij veel (nieuwere) altcoins. Om een validator te worden moet jouw identiteit op de blockchain worden geverifieerd. Elke validator runt software om tranacties te valideren en in blocks te plaatsen. Dit is een automatisch proces.
Iedereen kan in theorie een validator worden. Er zijn ook munten waarbij gebruikers acties moeten ondernemen om dit ook te blijven.
Op grote schaal?
Op papier ziet het Proof-of-Authority algoritme er goed uit. Toch zijn er mensen die bang zijn dat munten hierdoor te centraal worden. Slechts een groep mensen die voldoen aan de regels en validator zijn, hebben de macht over de transacties. Wel zien wij veel positief nieuws over deze manier van transacties valideren.
